මට වෙඩි තියන්න,
තුවක්කුව
නළලටම
නැත්නම් පපුවටම
ලංකර
කොකා ගස්සන්න
තිගැස්මක් දැනේනම්
ඇස් පියාගන්න
දෙවරක් නොසිතන්න
කොකා ගස්සන්න
දෝංකාර හඬට
නොරැවටෙන්න
ඔලු කට්ට පුපුරා
මොළය එළියට ඒවී
නැත්නම්
රතු ලේ විලක් විදගෙන
පපුවේ ලේ නහර
දඟ කරාවි
නොතැවෙන්න
නොසැලෙන්න
කිසි හඬක් නොනගා
ඉන්නට තැත් කරන්නම්
ඇස් කොනකිනිදු
නොබලන්න
හැරී ආපසු යන්න
කෙඳිරි නොනගා
ඉන්නට තැත්කරන්නම්
ඒත්
කෙඳිරිල්ලක් නැගුනොත්
ආපසු හැරී
තව එකම එක
වෙඩිල්ලක්
තබා යන්න....
මචං මේ කවියත් වෙඩිල්ලක් වගේ.
ReplyDeleteවැදුනා.
රිදුනා.
(නොමැරී මැරුණා)
අපිට ෙවඩි පිට ෙවඩි වදිනව තමයි...
ReplyDeleteස්තූතියි අදහස් වලට මචංලා...
ReplyDeleteනුඹ තිබ්බ වෙඩිල්ල
ReplyDeleteවැදුන හදවතටම
දැන් ඉතින් ජීවත් වුනත් මම මැරිල
ලස්නයි චමිල මල්ලි
මටත් වෙඩි පිට වෙඩි වැදිලා ඉන්නෙ. ඒත් මැරිලා නැහැ. තුවාල විතරයි. ඒක මැරෙනවට වඩා හපන්...
ReplyDeleteහිතිවිලි කෙටුවට තෑන්ක්යූ අක්කේ...
වෙඩි පිපිරෙන - මරණය පෙනි පෙනී රවටන
ReplyDeleteලේ ගඳපැතිරෙන විලාපය හිත අවුලන
හීත හීගඩු පිපෙන අන්ධකාරය පහන් කර
අරුණාලෝකය මිස කුමට බිම හැර යන මරණය
- හිතුවක්කාරයා
බිම හැර යනවා හැර
ReplyDelete"කෙසේ අත් පා දිගහැර නිදාගනිම් ද"
ස්තුතියි හිතුවක්කාරයා ට